Ik heb gemerkt dat veel mensen buiten Nieuw-Zeeland niet weten hoe een kiwiplant eruit ziet en hoe die werken. Aangezien ik de afgelopen twee maanden op een kiwi orchard heb doorgebracht is het tijd om jullie iets bij te leren!

Kiwi’s, kiwi fruit en kiwi birds

Eerst en vooral is er iets heel belangrijk om te weten: het verschil tussen kiwi’s, kiwi fruit en kiwi birds (vogels). Want ja, in het land van de kiwi’s is dat nogal belangrijk.

• Kiwi’s
  Als je in Nieuw-Zeeland spreekt over ‘kiwi’s’, spreek je over de bevolking, de mensen. Dus als je hier zegt ‘I’m gonna buy a kiwi and eat it’ dan zeg je eigenlijk dat je een persoon gaat kopen en opeten. Beetje bizar, niet?
• Kiwi fruit
  Dus om het verschil duidelijk te maken, worden de vruchten ‘kiwi fruit’ genoemd. De eerste paar keren dat ik zei dat ik een kiwi ging eten werd ik wel eens raar aangekeken. Lesje snel geleerd!
• Kiwi birds
  Lijkt me wel duidelijk? Dat zijn dus die schattige bruine vogels die meer haar lijken te hebben dan veren, wel degelijk snorharen hebben en eieren leggen die veel te groot zijn.

Okay, nu jullie het verschil weten tussen al deze verschillende kiwi’s, tijd om iets meer te leren over kiwi fruit en kiwi planten!

Kiwi orchard

Ik had begin eind mei een job gevonden op een kiwi orchard. Ik moet eerlijk zijn, niet mijn eerste keuze voor een job, maar je moet iets over hebben om je visa te kunnen verlengen…

Mijn grote taak was om de kiwi planten te snoeien en in te binden om volgende zomer zo veel mogelijk kiwi fruits aan deze planten te kunnen groeien. En zoals de meesten van jullie wel weten, zijn er gouden en groene kiwi fruits. (En ook rode heb ik dit jaar mogen ontdekken.) Nu, de gouden kiwi fruits brengen het meeste geld op voor de boeren hier, dus in deze planten wordt het meeste tijd en energie gestoken om een goede balans te hebben tussen kwaliteit en kwantiteit.

Maar eerst is het belangrijk om te weten hoe kiwi planten groeien en hoe die eruit zien. En neen, het zijn geen bomen. Ik probeer alles zo duidelijk mogelijk te maken met foto’s, dat is meestal iets gemakkelijker dan met woorden.
Ik denk dat de duidelijkste beschrijving is om gebruik te maken van druivenstruiken. Iedereen weet wel hoe die eruit zien: struiken die omhoog worden gehouden met draden, een redelijk dikke stam en lange dunne takken waar de trossen druiven aan groeien. Een kiwi plant is eigenlijk bijna exact hetzelfde: wordt omhoog gehouden met draden, redelijk dikke stam en lange dunne takken waar de trossen kiwi fruit aan groeien.

Alleen is er één cruciaal verschil: de takken van druivenstruiken worden horizontaal met de grond boven elkaar gelegd, de takken van een kiwi plant worden horizontaal met de grond tussen de rijen gelegd, zodat je een mooie tunnel krijgt.

Oké, dus nu weet je hoe een kiwi plant eruit ziet en hoe ze groeien. Op de eerste foto kan je ook zien dat het een ongelofelijk chaotische kluwen aan takken is. Het doel voor de golden kiwi planten is om dit te reduceren tot een 16-tal takken per plant.
Hoe begin je daar in godsnaam aan? Eerst snoeien we alle nutteloze takken van vorig jaar weg. Eenmaal dat die weg zijn is het tijd voor de volgende stap: de vervangende takken naar beneden halen. En wat bedoel ik daarmee? Kijk eventjes naar de foto hieronder:

Aan de linkerkant van de foto zie je driehoeken omhoog steken waar takken aan omhoog groeien. Dat zijn onze vervangende takken. Die zijn tijdens de zomer omhoog gegroeid en worden met draden en een stok in het midden omhoog gehouden. Die stok wordt naar beneden gelaten en de touwen worden uit het kluwen van takken gehaald. Dit wordt niet gemakkelijk gemaakt doordat, net als klimop, deze takken zich om alles heen winden.

Volgende stap: de takken zelf ontwarren. De takken winden zich rondom alles dat ze vast kunnen krijgen, en dus ook zichzelf en andere takken. Dus eigenlijk kan het zien als een gezellige ontwarring van een kluwen draden. En je moet natuurlijk ook nog voorzichtig zijn dat je de takken niet breekt of te hard beschadigd, anders zijn ze nutteloos…

Eenmaal dat dat erop zit, worden de takken over de draden gelegd en vastgepind. Dit is gemakkelijk werk, maar niet heel aangenaam voor je nek omdat je continu omhoog moet kijken. Als er te veel takken zijn worden de beste uitgekozen en de rest wordt weggesnoeid.

Nu kan je je afvragen, waarom hou je niet gewoon alle takken zodat alles lekker dicht bij elkaar ligt en er meer kiwi fruit kan groeien? Omdat de bladeren van kiwi planten redelijk groot zijn (groter dan de gemiddelde hand) en het kiwi fruit hangt onder de bladeren naar beneden. Als er te veel bladeren zijn, is er te veel schaduw en zullen de vruchten niet mooi en groot worden.

Oké, dus de vervangende takken zijn naar beneden gehaald, op hun plek vastgepind, de takken die te veel zijn worden weggesnoeid en dan eindig je met het volgende bevredigende resultaat:

Toch wel een ander zicht dan die chaotische eerste foto’s hé? Maar het is dus wel een hoop werk, met vier personen hebben we er ongeveer zes weken over gedaan om 1,5 hectare te snoeien.

En dat waren de golden kiwi planten, als volgende waren de groene aan de beurt. Deze leveren minder geld op, dus hier gaat het meer om kwantiteit dan kwaliteit. Ook omdat we per baai (een stuk gang van zo’n 5 meter) betaald werden. Het principe is nog steeds hetzelfde, maar er zijn enkele kleine verschillen die het gemakkelijker maken.

De groene kiwi planten hebben geen touwen waaraan nieuwe takken groeien tijdens de zomer, en ze hebben ook minder lange vervangende takken. Dus geen touwen uit takken trekken, geen takken ontknopen… Scheelt een hoopt tijd!
Eerst worden de nutteloze takken weggesnoeid en dan worden de overgebleven, vervangende takken vastgepind. En klaar.
Dit zorgt natuurlijk voor een iets chaotischer resultaat dan met de golden, en er moet nog steeds rekening gehouden worden met het feit dat de takken niet té dicht bij elkaar mogen liggen, maar het is allemaal minder belangrijk. Hierdoor gaat dit een stuk sneller en hebben we met twee personen een halve hectare gesnoeid op iets meer dan een week tijd.

Ontspanning

Het grootste nadeel aan deze job is de afhankelijkheid van het weer. Als het regent is het heel onaangenaam om te werken, dus werken we gewoonweg niet. Op die dagen kan ik een dagje vrijaf nemen en erop uit trekken om de omgeving te verkennen.

Papamoa Hills

Eén van de opties is Papamoa Hills. Om tot aan de top te geraken is het een stevige klim van zo’n 224 meter, maar het zeker en vast waard. Je hebt een ongelofelijk uitzicht over Te Puke en Tauranga en in de verte kan je ook Mount Maunganui eenzaam en alleen zien staan. En het is ook niet enkel de wandeling naar de top, maar er zijn verschillende paden die terug naar beneden leiden, die elk weer voor andere mooie uitzichten zorgen. Zo is het langste pad dat met het mooiste uitzicht (of dat is toch mijn mening).

Raparapahoe Falls

Helemaal verscholen tussen alle kiwi plantages ligt een mini waterval. Ik denk dat het niet hoger is dan twee meter, en het ligt onderaan een zeer steil en modderig pad. Dus zou je denken, waarom zou iemand daarheen gaan? In de zomer kan ik het volledig begrijpen, er is een mooie poel aan de onderkant van de waterval waarin je kan zwemmen. Maar als het een beetje regent en mistig is, is het een plekje dat je wel zou kunnen overslaan. Behalve als je graag álle watervallen in Nieuw-Zeeland wilt zien…

Mount Maunganui

Natuurlijk kan Mt Maunganui niet missen als je in de buurt van Tauranga bent! Deze uitgedoofde vulkaan is een magneet voor toeristen en lokale mensen. Vanaf dat de zon achter de wolken uit komt zijn plots tientallen mensen de berg aan het beklimmen. Sommigen al wandelend en sommige al lopend. Respect voor die lopers, ik ben al doodop als ik op mijn gemakje naar boven strompel…

Ik had deze beklimming al gedaan in september 2019, toen ik mijn tour rond het Noordereiland deed, dus ik wist waar ik aan begon! En opnieuw, het uitzicht stelt absoluut niet teleur. Ik wist nu ook een beetje beter waar ik op moest letten. Vanop de top kan je White Island zien, waar recent nog een vulkaanuitbarsting is geweest. En er komt nog steeds rook uit de vulkaan, dus het eiland is moeilijk te missen.

En natuurlijk, net zoals je vanaf Papamoa Hills Mt Maunganui kan zien, kan je van hieruit ook Papamoa Hills mooi zien liggen.

Moturiki Island

Dit kleine eilandje dat vlak bij het strand ligt, is verbonden met het vasteland door een hoop zand en rotsen. Dus ik ben eigenlijk niet 100% zeker of het nog steeds telt als een echt eiland?

Anyway, zo’n 60 jaar geleden was dit eilandje omgebouwd tot een soort van resort met enkele zwembaden en een aquarium. In 1990 werden de zwembaden en het aquarium gesloten en werd het opnieuw in zijn natuurlijke staat hersteld. Buiten enkele foto’s en raar geplaatste stenen kan je niets meer zien van wat zich hier vroeger heeft afgespeeld.

Tijd om verder te gaan

Nu dat de lente begonnen is gaat het werk een tijdje stil liggen op de orchard totdat de planten uit hun winterslaap ontwaakt zijn. Dus is het tijd voor mij om Nieuw-Zeeland verder te verkennen! En de eerstvolgende stop zal het Zuidereiland zijn. Maar dat zal voor de volgende update zijn!

Oh, en voor zij die helemaal tot het einde gelezen hebben, de eerste die mij kan laten weten hoeveel keer het woord ‘kiwi’ voorkomt in deze post krijgt een ijsje (wanneer ik nog eens in België ben :D)